به گزارش نسیم قائن ، بنای مقبره بوذرجمهر در قرن شش و هفت هجری قمری به صورت چلیپایی و با معماری زیبایی ساخته‌شده است. بقعه آن چهار ایوانی است که گنبدی برفراز ایوان‌ها استوار است طاق ایوان‌ها به صورت کلیل اجراشده اما جرز اصلی طاق‌ها به صورت نیمه بیضی باز کارشده آن گاه با استفاده از پوشش کاذب به شکل کلیل درآمده است.
برای تزئین داخلی بنا از گچ استفاده‌شده و نوع کاربندی پیشانی ایوان‌ها به شکل طاق‌نماهای جناقی است. تزئینات گچ کاری زیر گنبد نیز یکی از زیباترین بخش های این بنا محسوب می‌شود که لچکی های ۴ به ۸ آن مقرنس‌ها و گچ بری های خفیف و هنرمندانه‌ای دارد.
در این مکان اتاق های بسیار جالبی دیده می‌شود که یکی از آن‌ها گنبد زیبایی دارد که با سنگ کارشده است. مصالح اصلی به‌کار گرفته در ساخت این مقبره سنگ، گچ و آجر است و در پشت بقعه، صفحه‌ای ایجادشده که بناهای جنبی مقبره روی آن ساخته‌شده‌اند.
همچنین در کنار مقبره بوذرجمهر قاینی درخت کهنسال بنه ای دیده می‌شود که حداقل ۷۰۰ سال از عمر آن می‌گذرد.
منطقه نمونه گردشگری بوذرجمهر حدود ۵۰۹ هکتار وسعت دارد که از سمت شرق و جنوب شرق به ارتفاعات کوه ابوذر و قلعه کوه از جنوب تا انتهای پارک جنگلی قهستان در ضلع شرق جاده قاین- بیرجند و همچنین جاده کمربندی گسترده شده است.
حکیم بوذر جمهر قاینی سیاستمدار ادیب و عارف و شاعر اواخر قرن چهارم و اوایل قرن پنجم هجری قمری است که در دربار سلطان مسعود غزنوی خدمت می‌کرده است.
وی به زبان فارسی و عربی سخن می‌گفته و از وی اشعار و قصیده‌هایی به‌جای مانده که قصیده بهاریه او از شهرت خاصی برخوردار است. بوذر جمهر بعد از مرگ سلطان محمود تا زمان فروپاشی حکومت غزنویان در دربار سلطان مسعود غزنوی به سر برد و در اواخر حکومت غزنویان از غزنه که پایتخت بود به قاین آمد و پس از مدتی در گذشت.
وادگان بزرگمهر، خانواده «نوری ابوذری» هستند که هم اکنون اکثراً ساکن همین شهر می‌باشند.
پسوند خانوادگی «ابوذری» متعلق به این خانواده و برگرفته از نام بوذر جمهر است.
